Ik zou met de trein gaan, maar merkte dat de metrolijn waarin ik zat ook aardig in de buurt kwam…nou, dan blijf ik voor hetzelfde geld zitten, toch? Want ik dacht dat elke metrorit een eenheidsprijs van 200 yen had…uhm…niet dus. Bij het uitstappen moet je kaartje weer door de machine en daar werd ik meteen betrapt op zwartrijden. Of ik nog even 30 yen (25 cent, ongeveer) bij wilde betalen. Oeps. Ik bood zeer Japans nederig mijn excuses. Wat genant, zeg.
Nog een stukje lopen naar de tempel en ik besloot dit door zijstraten te doen. Wat leuk om daar rond te wandelen. Zo heel anders dan onze straatjes! En her en der toch even met mensen gekletst. Ik had een honkbal shirt aan en dat trok aandacht…(alsof een alleen wandelende westerse vrouw dat daar niet doet…LOL). Zodra mensen merken dat je Japans spreekt, zijn ze terecht zeer onder de indruk en niet bang meer contact te hebben…
De tempel was helemaal niet druk! Wel vrij veel opgedirkte Japanse gezinnen. Bleek dat het de dag was voor het 7 jarigen feest, waarbij kinderen van 7 en 5 en 3 in het zonnetje worden geplaatst. Nu ja, ik geloof dat vooral de ouders er lol in hadden, de kids zagen er lang niet altijd gelukkig uit in die onalledaagse kledij. Maar, wel leuk voor een foto! Wat ik ook leuk vond, is dat je dan van die hippe ouders ziet, die toch helemaal voor die traditie gaan!
En gelukkig voor mij, vinden Japanners het prima om op de foto gezet te worden! Nu ja, de ouderen minder, maar jongeren vinden het prima. Beschouwen het zelfs als een compliment!
Ik werd nog aangesproken door een oudere dame in stemmig zwart. Zoals de meeste vrouwen zeer netjes gekleed. Ik vroeg haar om een foto, omdat ze er zo mooi uit zag, bleek dat ze daar voor een begrafenis van haar moeder was! Auw….alhoewel, ze kwam niet erg rouwend over…misschien was het een verjaardag van de begrafenis?
Dit keer wel met een boemeltje terug richting Namba, een gezellig ouderwets winkelbuurtje van Osaka. Hier ben ik op goed geluk wat rond gaan dwalen, straatjes in slaand die ik er uitdagend uit vond zien.
En zo stuitte ik op een tempel gewijd aan de drie aapjes van ‘horen, zien en zwijgen…’.
horen zien zwijgen
Ik liep naar binnen, want het zag er boeiend uit. De bediende van de tempel begon gelijk een heel verhaal tegen me te houden over die apen. En de volgende vrouw die binnenkwam, werd ook al uitgebreid ingeluid. Omdat wij zo’n luisterend oor hadden, ging de jongeman door tot ie er schor van was. Maar, hij leek er wel plezier in te hebben en wij ook. Ik begreep natuurlijk maar de helft, maar vond het een prima oefening.
Hij heeft me ook helemaal uitgelegd wat mijn o-mikuji betekende, het lot dat je mag trekken na een tempelbezoek, uiteraard wel na betaling…een soort spiritueel ‘fortune cookie’ zeg maar.
Na wat rondwandelen kwam ik meer richting de drukkere winkelbuurt van … En dat was ook de bedoeling, want ik moest nog een stekker kopen voor het elektrieke verkeer.
Eerst stuitte ik nog op een overdekte markt.
Heerlijk vreemd allemaal!
En zo belandde ik uiteindelijk in de moderne drukte….en dat hou ik natuurlijk niet zo lang vol, en gelukkig was ik vrij snel geslaagd met mijn missie…
Het werd donker en frisser en ach, laat ik dan uiteindelijk toch maar naar het beroemde aquarium gaan. Het was mooi, zeker. Maar, vooral al die grote vissen in te kleine ruimtes, daar word ik, net als in een dierentuin, altijd wat triestig van. De kwallen waren inderdaad, zoals Becki me al verteld had, wel heel bijzonder. Wat een onwerelds creaties zijn dat toch.
Okee, het was nu laat en ik moe, maar ik had toch mijn zinnen gezet op de ‘floating gardens’, die overigens niets met tuinen te maken heeft…twee hoge torens die door een luchtbrug met elkaar verbonden zijn en waar je vanaf de 40e verdieping Osaka kunt bewonderen. Het was een hele zoektocht om er te komen…en aan de voet bleek een kerstmarkt die nu helaas gesloten is. Daar ga ik misschien zaterdag nog even kijken, als ik weer in town ben voor Tao Drummers.
De toren was leuk om te doen. De liften doorzichtig en dus kon je al van het uitzicht genieten. Dan ga je nog met een roltrap door een doorzichtige tunnel, dus ook wel spectaculair. En het uitzicht, ja, met die lichtjes, dat is natuurlijk weer waanzinnig mooi, dat kan niet anders.
Ik bleef echter niet zo lang boven, want ik was echt wel weer behoorlijk moe. En de weg terug naar de metro was vast even moeilijk…tja, des te meer als je een andere route denkt te weten…
Langs diverse leuk uitziende eettentjes, maar aangezien ik niet precies wist waar ik was, liet ik die maar liggen….om uiteindelijk in het station een Japans aandoende ‘ching o suru’ ("laat het *ching* klinken" = magnetron maaltijd) te scoren..met een lekker groot blik bier erbij…zo, ben ik toch nog ondernemend wat eten betreft….
Alleen, het bleek de Japanse variant op ‘a la carbonara’ te zijn…LOL…maar het heeft wel gesmaakt….^_^
------- English:
A good thing I set the alarm clock, or I would have slept in till evening. At least now I managed to get out of bed at 10 AM. And although the original plan was to visit the aquarium, I decided the weather was too good to spend indoors and so it was on to a famous temple site: Shitennoji Temple, Japan's first ever Buddhist temple. Supposedly best visited in the early hours, before crowds set in.
Oh well, it wasn’t exactly early anymore, but most tourists here are Japanese anyway, and practicing my Japanese is one of my goals after all…
I intended to take the train, but noticed the subway I was on came rather close as well…okay, in that case, why spend extra money, right? I thought all metro rides were 200 yen…ehm…they weren’t. After getting off, you have to swipe your ticket again and I was caught red-handed….would you mind paying the remaining 30 yen, please? (about 40 cents...) Oh boy, embarrassing..
It was a little walk to the temple and I decided to take side roads. So much fun simply walking around these little streets that are so different from ours! And talking to people as I went. I was wearing a baseball shirt as I thought this would give me a head start and I had not been wrong…although, simply being a Western woman wandering around solo is enough to attract attention. And as soon as people find out I speak some Japanese, they loose their fear of making contact….
The temple site was not at all crowded. There were quite a few tarted-up Japanese families, though. As it turned out, it was the day of the 7-yo festival, when 7, 5 and 3 yo kids are the centre of the festival. I got the impression it was the parent who enjoyed it the most, as most kids looked all but happy in their stylish outfits. Still, always a good photo opportunity!
What I found cute was seeing some very hip parents that totally emerged in this tradition…
And luckily for me, Japanese are not shy about having their picture taken. Well, the younger ones, at least. They even seemed to consider it a compliment!
At one point in time, I was spoken to by an elderly lady in stylish black. As most women, dressed very neatly. I asked if I could take her picture, as she looked so nice…turned out she was there for her mother’s funeral…ooops…Although, she certainly didn’t seem to be in a mourning mood… maybe it was the anniversary of the funeral??
On the way back I did take the local tram towards Namba, a cosey, old-fashioned and lively neighborhood of Osaka. Again, I decided to simply wander about, taking odd turns into interesting looking little streets. And this is how I ended up at a temple dedicated to the three wise monkeys of "see no evil, hear no evil, speak no evil”.
three wise monkeys
I walked in as it looked inviting. De servant of the temple started talking to me straight-away, telling me all about the monkeys. As he did to the next woman that came in. We formed such an interested audience, the good man kept on talking until he was quite hoarse. But, he did seem to enjoy it, and so did we.
Of course, I didn’t understand half of it, but it was good practice indeed.
He also told me all about my o-mikuji, the piece of paper you can draw after visiting a temple, and after paying, of course…a kind of spiritual ‘fortune cookie’, so to speak….
After a while, I entered the more crowded shopping area of Shinsaibashi. And that was okay, as I still had to buy a plug for electrical traffic. But first I passed a local market. So lovely!
And then, the modern crowd… not something I can stand for too long, so luckily for me I accomplished my mission quite soon…
It was getting darker and cooler and oh well, let’s finally go to the famous aquarium. It was beautiful, I won’t say less. But, especially seeing some of the bigger fish in too small an area, just likes zoos. Make me a little sad…
The jellyfish, though, as Becki had pointed out to me, were really fascinating. Such unworldly creatures…
Okay, now it was getting late and I tired. But I had one more place I wanted to visit: the ‘floating gardens’… that have nothing to do with garden at all. Two high rise buildings, connected by an air bridge, where you can enjoy a view of Osaka from the 40th floor.
It was difficult to find the place….and at the base there was an X-mas market closes already. I’ll probably visit it next Saturday, when I’ll be back in town for the Tao Drummers.
The building was fun. The elevators were see-through, so on the way up you get a nice view already. And then on to an escalator through another see-through tunnel…quite spectacular.
And the final view, well, marvelous of course, all those city lights!
I didn’t stay up there too long, though, as I was pretty tired by now. And the way back to the subway was likely to be as difficult….
Even more so, if you decide on taking a different route!
Passing several fun-looking eateries, I decided not to go in as I had no idea of my whereabouts. So in the end, I bought a Japanese-looking ‘ching o suru’ ("make it *ching*" = microwave meal), thinking I was still being adventurous…only, turned out is was the Japanese version of ‘a la carbonara’…LOL…but it did taste good!
Wat heb je al veel gezien en ondernomen. Best stoer hoor! Leuk mee te lezen.
BeantwoordenVerwijderenDie paraplu op het stuur, zou iets voor hier zijn. Ben wel bang dat ie met 1 windvlaag kapot is.
Ben je al wel japans gaan eten of alleen makkelijk? Ben zo benieuwd hoe het eten daar is, tja miss food hIer :-)
Veel plezier nog,
Groetjes
Bri
Wacht maar tot je leest wat er op je kaartje staat...^_^
BeantwoordenVerwijderendie plu, die lijkt vooral dienst doet als parasol...ik zag er nog een paar. Maar ik geloof niet dat je er droog onder zou blijven, want het ding zit vast aan het stuur en dus een beetje voor de fietser...wel grappig, he?