Epilogue

Vandaag is het tijd om te vertrekken. En als alle o-mamori zo goed zijn als die ik voor reizen gekocht heb, nou, petje af dan! Ik had de tijd die ik vanmorgen nodig had om klaar te staan behoorlijk te krap ingeschat. Tegen de tijd dat ik het pand verliet, was ik al overtuigd dat ik de trein niet zo halen en dus haast ik me niet al te zeer…dan kies ik ter plekke wel een andere route om naar Kansai Airport te komen…


Today it’s really time to go home. And boy, if all o-mamori are as good as the one I bought for travelling, well, I’d be very impressed! I underestimated the time I’d need to get ready and by the time I leave the hostel I’m convinced I’ll miss my train and so I stop rushing…I’ll have to decide on a different connection at the station.


Maar, alle metro’s komen meteen, en al hollend ben ik 1 minuut te laat op het platform. Normaal zou dit in Japan te laat zijn, maar de conducteur ziet me hollen en houdt de trein voor me vast. In het vliegtuig zou ik naast iemand zitten, had ik gister nog op seat selection gezien. Maar nee, ik had 2 stoelen, plus de extra ruimte daarna wegens overgang van 3 naar 2 stoelen, helemaal voor mezelf alleen…in een overvol toestel! In NL was nog steeds dikke mist voorspeld…maar tegen de tijd dat wij op Frankfurt landden, kon ik gewoon doorlopen en 1 uur later stegen we alweer op…ik dacht dat dat nog ruim 2 uur zou duren, maar het bleek een vlucht van 50 minuten. En ook mijn bus kwam meteen aanrijden…zo, dat heb ik wel eens anders mee gemaakt.



But, all subways arrive straight away, and when I run to the platform nearly 1 minute late (too late in Japan) the conductor sees me and halts the train for me. In the plane, I was supposed to sit next to someone, as I had seen only last night on seat selection of Lufthansa. But no, I had 2 seats plus the extra space due to the rows changing from 3 to 2 seats all to myself…in an loaded plane! In the Netherlands, dense fog had been around for days and was supposed to last still. …but by the time we arrived in Frankfurt, I could simply board the next plane and was airborne within the hour…for a trip I had thought would last more than 2 hours, but turned out to take only 50 minutes. And my bus arrived the moment I did…wow!

Nog een terugblik op dingen die me opvielen:


Er worden overal ‘mannetjes’ voor ingezet. Naast mijn hostel was een soort warenhuis en hier stonden vaak 4 mannen voor de deur continu mensen aan te sporen om toch vooral binnen een kijkje te nemen….als er ergens aan de weg gewerkt wordt, hoe goed het ook is afgezet, er staan mannetjes omheen om iedereen te waarschuwen….verkeer wordt, ondanks alle verkeerslichten, extra geregeld door mannetjes….zelf in het toilet van de schouwburg waar ik ben geweest, wordt je gewezen welk toilet je kunt gebruiken.


Some things I found interesting: There are guys around for all sort of tasks. Next to my hotel was a sort of warehouse and there were always up to 4 men in front inviting everyone to come and pay a visit by shouting…when there are road works, not matter how well marked, there’d be guys making sure nobody falls into a pit….traffic, no matter how many traffic lights, is still regulated by guys….even in the bathroom of the theater I went to, there were people (women of course) telling you which bathroom had just become available…


Ik ben een keer een warenhuis in geweest en kocht daar een paar leuke kaarten. Terwijl ik om me heen keek voor een kassa, komt er al een man in handschoenen (hier zijn het ook dames, trouwens) om mijn last uit handen te nemen. Hij nam de kaarten en mijn geld mee, en kwam enige tijd later met wisselgeld terug (ik kreeg trouwens ook nog een extra kaart erbij…^_^), met veel excuses dat het zo lang duurde.


I went into a warehouse and bought some nice cards. While looking around for a till, a men in gloves came up to me (ladies here also, by the way) to take the load off my hands. He took my cards and my money and came back some while later with my change, even giving me an extra cards and apologizing extensively for taking ‘that long’.

Japanners staan keurig netjes in de rij. Er wordt wel eens voorgedrongen, maar dit lijkt toch heel zeldzaam. Op het treinstation staat keurig aangegeven wie waar moet staan en iedereen doet dat ook. Overal vormen mensen en kinderen rijen van 2 naast elkaar. Voor een rood stoplicht, hoe klein de straat ook is, wordt keurig gewacht. Als nabije inwoonster van Amsterdam heb ik me wel in moeten houden, maar ik heb me keurig aangepast.


The Japanese are great in standing in line. You will see someone jumping the cue occasionally, but it appeared to be very rare. At the train platform it’s clearly marked where you should wait and people do this meticulously. Everywhere, folk and kids form rows of 2. A red traffic light, no matter how quiet the street, is respected. As someone living close to Amsterdam, this took a lot of restrain on my side (red lights are basically there to be ignored when on foot or on the bike), but when in Rome….



En te oordelen naar een conversatie van 2 hippe jongelui, nadat iemand door rood was gelopen, maar goed ook:
Hij: ‘wat een idioot…die stoplichten zijn er toch niet voor niets!’
Zij: ‘nou, zeker, al ziet hij er wel uit als iemand die goed oplet…’
Hij: ‘ja, maar toch, even niet goed kijken en je wordt overreden!’
En dit ging nog een tijdje zo door….LOL

And just as well, judging by the conversation of a young, hip couple I overheard when someone walked through a red light (in an indeed very small alley!)
Him: ‘’What a fool, those traffic lights are there for a reason…!’
Her: Yes, really! Still, he looks like the sort of person that is careful..’
Him: ‘Well, don’t look once and you could easily get killed!’
This went on for a bit longer, LOL.

Het aantal fietsers in Japan is volgens mij groeiende. Maar fietspaden zijn er (nog) niet en fietsers rijden op het voetpad. Ze scheuren je zo voorbij, dat vond ik nou juist weer link…^_^
The amount of cyclists in Japan seems to be growing. But there are no bicycle paths and people cruise the pavement with serious speed. Now this would be a total no-go in Holland, and seemed dangerous to me…^_^

Overal hangen lampionnen voor winkeltjes een eettentjes. Gezellig! Maar, ook de Japanner is praktisch en sommige grote lampionnen blijven in plastic zitten…gaan ze langer mee, denk ik zo maar.

Lampoons are everywhere, in front of little shops and bars and so on. Really nice! Still, time to be practical sometimes and big lampoons were often still in plastic….makes them last longer, I daresay.

Ook vind je overal tempels. Het gekste voorbeeld dat ik gezien heb is deze vlakbij mijn hostel. Er lijkt een heel modern pand omheen gebouwd…maar aan alle kanten toch altaars voor mensen om te bidden. En hier wordt veelvuldig gebruik van gemaakt. Je gooit een munt in de bak, je trekt aan een touw waardoor een bel gaat rinkelen (om de Goden te wekken?), je klapt in je handen en je zegt je gebed.



Another thing you’ll find everywhere are temples. The weirdest example I saw was close to my hostel. A modern building seemed to have been build around it…but on all sides the altars were still there for prayers to be said…which is done all the time. You throw some money in the till, you ring the bells by pulling a chord (to wake the Gods?), you clap your hands and you say your prayer.

Voor een echt bezoek aan de tempel dien je je handen te wassen en je mond met water te spoelen. En schoenen uit, natuurlijk!
For a real temple visit, you wash both your hands and rince your mouth. And… shoes off, of course!

En nu nog een stel foto’s die ik niet eerder kwijt kon, maar die ik wel leuk vind:
Some more pictures I liked but have not found a place for earlier:

Taken for my uncle...^_^

Kids in a school play ground...seems as if boys and girls had different colours hats..

Vending machines for drinks everywhere (snacks, not so much!) Much to my surprise, the coffee selection was always nice and hot.

Photo shoots for special occasions...here a "christening"...it was still the festival of chrysantinum, hence the flowers...

You can buy these at temples, write a wish and hang the in the temple for the Gods to read,

Explanations and warnings everywhere...this sticker was stuck on the ceiling of my bathroom in my Osaka hotel....??!!

Taken at Osaka railway station. Note the little Xmas detail..Xmas is really hot in Japan

wiring is always above ground...guess this is due to the possibility of earthquakes...



Plenty of rickshaws in Kyoto...but no need not to look hip..^_^

It turned out there's no special relation with Kyoto and rabbits...but this is the year of the Rabbit...nest year will be all Dragons...


Rice paddies on every bit of spare acre.


A special board for changing your clothes in the Kansai toilets, without the risk of your clothes touching the floor, very considerate!


The Japanese love taking pictures....and the V-sign is ever present.


Old men are stubborn everywhere, this one nearly broke a hip climbing the fence to take a closer look...at...? I'll never know...


The handle of a very modern toilet


with explanation..^_^

Day 7

Vanmorgen sta ik eindelijk eens vroeg op, want ik heb voor de laatste dag nog een druk programma. Eerst wil ik nog eens terug naar die eerste Zen tempel die ik zo mooi vond.


Ik had begrepen dat die al om half vijf open ging, dus ik dacht, dat is voor de echte toegewijden…nu ja, ik had me vergist, ze zijn pas om 10 uur open voor het publiek en dat was het nog lang niet.


Nu ja, het was toch heerlijk om in alle vroegte tussen de tempels te lopen en de serene sfeer op te nemen. Een aantal rijen monniken holden achter elkaar van de ene tempel naar de ander.


Ik vervolg mijn wandeling richting de grote Boeddha. Daar mag ik al wel naar binnen en ook daar is het heerlijk rustig. Ik krijg bij de ingang een lekker stevige wierookstaaf om en de grote ketel voor het beeld te steken. De uitleg erbij begreep ik niet helemaal….moet ik nou helemaal achter het beeld lang? Ik besluit gewoon voor langs te gaan en van het beeld te genieten. Nogmaals komt een bediende langs om me te wijzen op de mogelijkheid achterin de tempel binnen te gaan en ook het beeld in.


Maar daar heb ik geen behoefte aan. Ik wil gewoon lekker buiten van de mooie omgeving genieten.


Na een tijdje ga ik weer terug door het wijkje van …, wat nu een stuk rustiger is dan vorige keer.


Gelukkig voor mijn portemonnee, zijn de meeste winkeltjes nog dicht, al zijn de voorbereidingen voor de dag al in volle gang. De sfeer is echt heerlijk.


Ik kom een aantal vrouwen in kimono tegen (hier krijg ik natuurlijk geen genoeg van om naar te kijken) en nogmaals een trouwend stel, dat in traditionele slippers de tradioneel betegelde weg op moeten klimmen, en dat zijn ze duidelijk niet gewend. Maar ze zien er wel mooi en blij uit.


Met de bus naar het station om het boemeltje naar Arashiyama te pakken. Daar ligt ook weer een beroemde tempel met daaromheen, wat ik meen, de oudste tempeltuin van Kyoto.


Oei, nou, ook op weekdagen is het hier superdruk! Ik heb geen kaart bij me, maar ach, ik loop maar weer met de stroom mee, dat kan niet missen.


Weer heerlijk genieten van de mooie gebouwen, tuinen, herfsttingen, mensen en gesprekken.


We komen ook nog een travestiet tegen die zich heel mooi als Geisha heeft verkleed. Op de make up na, dan. Het is geen knappe jongen, maar hij geniet wel van alle aandacht die hij trekt. Al lachen velen hem achter zijn rug uit.


De weg door de bamboetuin is heel betoverend. Er liggen overal lampen op de grond, dus ik denk dat het ’s avonds verlicht is. Wat zal dat mooi zijn, zeg! Een volgende keer staat dat zeker op mijn lijstje.


Na nog wat tuinen besluit ik terug te keren, al liggen er nog een aantal aparte tempels verderop.


De weg terug naar het station gaat door het dorpje, even geen winkeltjes, wel een enkel schattig theehuisje.

In eerste instantie dacht ik terug naar het hotel te gaan, want ik wil vanavond ook nog door Ponto Chou lopen, de uitgaansbuurt waar je ’s avonds geisha’s kunt spotten. Maar, de lucht trekt weer bij en op het laatste moment besluit ik als nog naar de Kinkakuji te gaan.


Veel gidsen doen neerbuigend over dit pand, want het is halverwege de 20e eeuw platgebrand door een verknipte persoon en daarna opnieuw opgetrokken met 5 x zoveel goud om het pand.


Mij stoort dat niet. Waarom zou een nieuwe gouden tempel niet mooi zijn? Alles wat nu oud is, was eens nieuw en imponerend. En dit gebouw zal hopelijk ook een lange geschiedenis tegemoet gaan.

Het is er prachtig, met de fabuleuze herfstkleuren en het goud dat in het water weerkaatst. Ik maak echt van alle kante foto’s en hoop dat er een mooi plaatje bij zit! Nog wat andere tempelgebouwen, veel eettentjes en souvernirstandjes en ook een aantal plekjes waar je o-mamori (amuletten) kunt kopen, elk met een speciaal doel en elk een jaar geldig.
Ik kan de verleiding niet weerstaan….

En dan echt op naar het hotel. Deze avond had ik traditioneel willen eten, maar ik zie dat de meeste tentjes nog dicht zijn en neem een take-away van de Mac, ook al naast het hotel.


’s Avonds laat dus nog even langs de Ponto Chou. Gezellig met al die lampionnetjes, maar ook best veel moderne bars er tussen. Ik zie een aantal Maiko’s (leerlingen) die door hun begeleiders naar hun bestemming worden gebracht. Ze worden overal met veel onthaal ontvangen….mooi hoor!


Ik pak ook nog een stukje Gion, ook al zo mooi zacht verlicht. En ook hier zie ik verschillende Geisha’s uit panden komen, ik denk dat dat de scholen zijn waar ze opgeleid worden. Eigenlijk wil ik niet om een foto vragen. Het is 1 ding om mensen die zich in hun vrije tijd verkleden en genieten van de bewonderende aandacht van een gaijin, om een foto te vragen. Maar het is iets heel anders om hier werkende vrouwen die dit continu gevraagd wordt, er mee lastig te vallen.

Maar op gegeven moment verlaat een meidje het groepje en loopt terug in mijn richting…en dan kan ik het toch niet laten. Helaas weigert ze op de meest beleefde Japanse manier: ‘excuus, maar ik heb nu weinig tijd….’ Geen echt nee, maar de betekenis is duidelijk en ik snap het wel. Het was wel ontzettend leuk om ze eens in het echt te zien.

Dan is het retour hotel en tijd om in te pakken. Want de reis zit er toch echt op…..wat is het snel gegaan en wat was het indrukwekkend mooi allemaal!
Hopelijk kom ik in de nabije toekomst nog eens terug….


---------------- English


This morning, I finally get up early, as I have a busy day ahead of me. First, I want to revisit that first Zen temple that I loved so much. I had mistakenly understood it opened at 4 AM and thought it was a place for the really devoted….well, unfortunately they didn’t open until 10 AM and it was not nearly that late.

But is was lovely strolling around the grounds this early, taking in the quiet atmosphere. Several rows of monks passed me by, jogging from one temple to another.

I continue my walk towards the big Buddha I encountered earlier. By the time I get there, the place has just opened and it was wonderfully quiet. At the entrance, I receive a solid incense stick to put into the large kettle in front of the statue. I don’t quite get the explanation….am I supposed to pass behind the statue? I decide to simply stay in the front gardens en enjoy the statiue. Once more, a temple servant comes and points out the possibility to enter the temple at the back en go into the statue.

But I have no need to go in. I simply want to enjoy the splendid court.

After a while, I head back into the old-fashioned neighbourhood…a lot quieter at this hour than during my last visit. Luckily for my wallet, most shops are still closed, although preparations for the day are in full swing. I run into a few more ladies in kimono, and can’t get enough of it, also, another wedding couple, trying to walk up the traditional paved alleys on traditional clogs….en this they’re obviously not used to. But they do look happy and beautiful.

On with the bus to the station to catch the train to Arashiyama, where another famous temple is to be found with, I believe, the oldest temple garden in Kyoto.
Oh boy, this place is crowded on weekdays as well! I have no map, but well, I simply follow the masses and decide I can’t go wrong.

Again it’s wonderful to enjoy the beautiful buildings, gardens, autumn colours, people and conversations. We also ran into a transvestite who’d done himself up as a Geisha, be it without the make up. It’s not a good looking guy, but he did enjoy all the attention he received. Although most people laughed at him behind his back.

The route through the bamboo garden was very enchanting. There were lamps on the ground all over, so I guess the garden is lit up in the evening. That must be a great sight! On my list for next visit for sure. After some more gardens I decide to go home, even though there are some more special temples ahead.

The route back to the local station leads me through the village. For a bit, no tourists shops, just the occasional cute tea house.

At First, my plan was to return to the hotel, as I want to do some more walking this evening, trough Ponto Chou, the nightlife area where you can spot Geishas going to work. But, the skies are turning blue again and at the last minute I change my mind and decide to pay Kinkakuji a visit after all. A lot of guide books are condescending about this building, as it was burned down about 50 years ago by a distressed person and was rebuild by the government, using roughly 5 times the amount of gold.

It doesn’t bother me in the least. Why can a new golden temple not be beautiful? Everything that is old now, was once new and imposing. This building will hopefully have a long history ahead as well…

It’s splendid sight, surrounded by fabulous autumn colours and the gold reflecting in the lake in front of it. I take pictures from every possible corner and hope one or more will turn out great. Some more temples, lots of food vendors and souvernir stand and also a couple of spots where you can buy o-mamori (amulets), each for a specific purpose and each valid only one year. I could not resist temptation.

And then it’s really back to the hotel. This evening I had planned on eating some traditional foor, but most restaurant are closed still and I make a Mac take away my dinner.

Late at night a visit to Ponto Chou. Cosey with all the lampoons, but also modern bars dispersed between the old taverns. I do indeed see several Maiko (pupils) escorted to their destination by their ---- . they are received with splendor everywhere…..so nice to see!

I also wander through some streets in Gion, also softly lit by lampoons. And here too, I run into several Geishas coming from houses…are these the schools were they are trained, I wonder? It’s not my intention asking them for a photo. It’s one thing asking people who are all dressed up for fun on their day off and who enjoy all the attention from others, but quite another to ask the same from a working woman who gets asked about a zillion times and must be so fed up with it.

But then one of the girls splits from her group and heads back into my direction, and before I realized it, I popped the question. Unfortunately for me, she refused in the most polite Japanese way...’ah…I’m in a bit of a hurry…’. Not a straight ‘no’, but clear enough and I do understand. It was fun, though, seeing them in real life.

Back to the hotel once more and time to pack. For the trip is really over…boy did time go fast and boy, it was all so impressive and beautiful!
Hopefully I’ll return in not too far a future…..